melkbrieven

Een brief voor mijn lief.

Een ode aan Ovidius.

foto's / video door Koen Kievits

Ovidius schreef ooit dat wanneer je je lief een brief wilde sturen, dat je dat dan het beste in melk kon doen. Zo kon niemand lezen wat er geschreven stond en kon de ontvanger de woorden zichtbaar maken door koolstofpoeder eroverheen te wrijven. Ik wilde testen of dit waar was. En wat bleek? De melk trok in het papier, liet een lichte schittering achter en met tot poeder gemaakte houtskool kwam de tekst tevoorschijn. De brieven die ik aan mijn lief schreef - maar nooit eerder verstuurde - nam ik op in een in melk geschreven bundeltje. En voor zijn ogen liet ik de tekst verschijnen.

HET LICHT LAAT HET AFGEDEKTE DONKER HET VALT NIET MEER IN TE HALEN RECHT TE ZETTEN TE VERHULLEN ZELFS DE BODEM BLADEREN VERBLOEMEN ZICH EN MIJN WOORDEN SCHOOF JIJ OOIT ONDER HET KLEED PLOTSELING TIL IK NU EEN HOEKJE OMHOOG EN DE VERKLEURING WORDT DUIDELIJK WAAROMHEEN IK ME EERDER BEWOOG

Wat gebeurt er als ik dit melkschrift in het groot uitvoer? Hoe zou het zijn als ik een kamer beschrijf met melk en dat het langzamerhand, naarmate de tijd voortschrijdt, tevoorschijn komt?

Hoe wordt het zichtbaar? Door de voetstappen van de toeschouwer? Door het bezemen van de kamer? Door een automatisch robotje?

En wát wordt er zichtbaar? Wat staat er geschreven? Of is het een tekening? En wil ik wel dat alles leesbaar wordt?

En zijn de woorden vergankelijk of vergaan ze niet? Kan ik ze opnieuw onzichtbaar maken?

-insert melktekeningen-

Ik schrijf nu brieven aan gisteren. Misschien dat ik ze morgen zichtbaar maak.

Ietje op 12-02-2021 aan Ietje op 11-02-2021 / Ietje op 26-02-2021 aan Ietje op 25-02-2021

en de kittens drinken bij hun moeder

en de dochter zoogt haar vader