de taal van het landschap

Dankzij de toekenning van het Groninger Beeldende Kunst Stipendium 2024 'Land', richt ik me in 2025 op een groot onderzoek naar de taal van het Noord-Nederlandse landschap. Via bewegend beeld en geluid wil ik elementen uit de omgeving van Groningen en Friesland belichten, waarbij ik (kunst)historische en geografische perspectieven uit archiefmateriaal wil vermengen met fictie en poëzie. Een beeldende zoektocht met het landschap als hoofdrol waarin feitelijkheden en nieuw ontstane mythologieën samengaan. Ik laat me leiden door mijn verbeelding, aangewakkerd door het landschap zelf en haar verhalen.

Wat is de taal van een landschap? Ik zie taal ruimer dan woorden of klanken. Het talige kan zich uiten in patronen of een soort leestekens binnen het landschap. Of het drukt zich bijvoorbeeld uit in de visuele taal van de verplaatsing van zonlicht. De taal van het landschap is in mijn ogen opgebouwd uit elementen uit de omgeving die verhalen in zich dragen. Ik zie het als mijn taak om de hoedanigheid van het landschap in beeld te brengen via de onopgemerkte (visuele) taal. Het slaat in feite op mijn verlangen om het landschap te lezen en daardoor te begrijpen.

Aan de hand van het dier de mol wil ik het landschap verbeelden. De mol is het aangewezen dier voor dit project: hij bevindt zich letterlijk in het landschap en brengt daar veranderingen in aan. De mol is veelal verborgen, dus is wellicht ook in staat om verborgen verhalen te ontdekken. Tegelijkertijd brengt het perspectief van de mol ook een filmische uitdaging met zich mee, omdat de mol bekend staat om zijn slechte zicht. Hoe verbeeld ik zijn blik op het landschap? Maar ook: hoe kan ik het landschap anders ervaren via andere zintuigen dan mijn zicht? Het voelt alsof de mol en zijn zicht metaforisch is voor hoe de mens het landschap tegenwoordig opmerkt. Kan de mens via dit dier een andere blik werpen op diens omgeving? De mol is als het ware de methode om het landschap te door-gronden.