aan de bomen groeien vogels

de boom groeit vogels als bloemknopjes zo groen de takken verworden tot poten klauwend naar de hoogste stoel plek met het meeste licht uitkijkend over de afgebladderde blaadjes gestort op de bodem en dan wachten tot ze zelf wegvallen en zich optrekken aan de lucht

Hoe de vogels gevormd en geboren worden? Als bloemen aan een stevig wortelende boom. Daar weet ik alles van af. Ik heb ze geobserveerd. Vier jaargetijden lang. Vanaf mijn vensterbank, warm, boven de verwarming. In de lente groeien ze als rode vruchten zo snel. De fragiele vogelknopjes worden groter en groter en zo prachtig rijp. Als het dagen geregend heeft en de zon komt weer op, dan zijn ze groener dan voorheen. De vogelwezens binnenin de vogelknopjes ontwikkelen zich volledig en maken zich klaar voor de zomer, dat ruik ik. De lucht wordt steeds warmer en de zon schijnt nog langer: het lijkt zelfs alsof de zon niet meer weggaat. Één voor één barsten de bloeiende knopjes open. Vanaf dit moment beginnen de rijpe vogels uit te vliegen. Grote verenvleugels strekken zich uit en wapperen wakker. Maar niet alle vogels zijn klaar om hun vogelknop te verlaten: sommige zijn nog niet sterk genoeg. Langzamerhand zullen ook zij rijper worden en hun vleugels spreiden, zolang de zomer duurt. Maar uiteindelijk zal de herfst komen. De knopjes van de vogels die nog niet uitgevlogen, maar achtergebleven zijn, worden steeds bruiner. Ze verharden, drogen op en beginnen te kraken. De vogelwezens blijven warm en zacht en vochtig en anti-kraak in hun knopje zitten. De vogels vormen een cocon om het nooit-geopende vogelknopje heen, wat hen kan beschermen tegen de kou van de winter. Een enkele vogel valt af voordat het een cocon heeft gemaakt en wordt begraven onder de neerdwarrelende bladeren van de boom. De vogels in de cocons belanden in een winterslaap. Op hetzelfde moment komen er nieuwe kleine coconnetjes bij. Korte koude dagen worden weer lang minder koud en de lente breekt opnieuw aan. De aangemaakte cocons vallen af. De vogelknopjes worden zichtbaar en zullen weer groeien van klein naar groot.

Het beste moment om te jagen vraag je mij? Ik houd ervan om in bomen te klimmen, en dan is de zomer een perfecte tijd. De rijpe vogels zijn al weg, terwijl een aantal knopjes nog vol zitten met lekkere vogelwezentjes. Niet opgewassen tegen mijn klautervaardigheden. Ik zet mijn nagels in de bast, volg de lijnen van de boom omhoog en de geur van verse veren. Zo kom ik bij een knopje terecht. Een optie is om het knopje in een keer op te eten, maar dan blijft er vaak wat groen tussen mijn tanden zitten. Wat ik altijd een prettige manier vind, is om het knopje met mijn voorpoten zachtjes te openen. Ik duik met mijn hoofd erin en zeg tegen het vogeltje: ‘zo te zien houd je van een warm broeierig holletje: wat een geluk dat mijn buik zo’n zelfde sfeer omvat’. Meestal is het vogeltje in het begin aardig enthousiast om het feit dat mijn buik ook zo lekker knus is. Maar dan komt het tot het besef dat ik ‘m daarvoor moet opeten. Helaas voor het vogeltje heeft het niet genoeg tijd om te vluchten, want hap slik weg. En vol is mijn buik. Tja, als ik het zo vertel, klinkt het allemaal heel gruwelijk, maar ja, wat moet ik dan?